Deze week deed ik weer mijn dagelijks rondje. Een klein ritueel vanuit mijn kruidenopleiding.
Zoals altijd kwam ik bij de oude wijze populier, een indrukwekkende reus met een stam vol diepe kerven en een diameter van vermoedelijk meer dan vier meter. Zijn ruwe bast vertelt een verhaal van doorleefdheid, veerkracht en overleven. Zijn bladeren ritselen meestal vrolijk in de wind, en ik sta er vaak even stil bij, luisterend naar dat zachte geluid.
Maar die dag was alles anders:
Het was windstil.
Geen enkel blaadje bewoog.
Uit gewoonte stak ik mijn hand uit om een blad aan te raken… en voelde meteen iets vreemds.
Het was geen rust, maar een hevige onrust die me deed terugtrekken. Ik kon het niet plaatsen.
De dag erna kreeg ik moeilijk nieuws op mijn loondienst job:
Ons team moet inkrimpen en ik als teamleader was verantwoordelijkheid om te beslissen wie geen werk meer zou hebben, hoe de planning zou worden aangepast en hoe ik nieuws zou brengen.
Die avond hunkerde ik naar mijn wandeling en keerde ik terug naar de wijze populier. Tot mijn verrassing ritselden de bladeren vrolijk zoals altijd.
Verward raakte het blad opnieuw aan ik voelde rust & vrede.
De dagen erop volgde nog meer slecht nieuws.
Het uitvoeren van de beslissingen voelde zwaar, machteloosheid en verdriet drukten op mijn schouders. Toch vond ik steun in kleine dingen: de feedback van mijn team, een fijn afscheidsberichtje, een bemoedigende quote op het bord.
De populier spiegelde me:
- Standvastigheid in turbulentie: ondanks diepe kerven en ruwe bast, staat hij stevig. Zo kan ik blijven staan in moeilijke omstandigheden.
-
Evenwicht tussen ernst en speelsheid: de bladeren ritselen vrolijk, ook te midden van de storm. Een uitnodiging om kleine momenten van vreugde en speelsheid toe te laten.
-
Loslaten wat je niet kunt controleren: sommige dingen zijn buiten mijn bereik, net zoals de boom zijn bladeren loslaat en zich voorbereidt op de nieuwe cyclus.
De natuur herinnert me eraan dat rust altijd terugkeert, zelfs in de chaos.
En dat je, hoe zwaar een taak ook is, iets zachts en menselijks kunt blijven uitstralen.
Reflectie:
Neem vandaag even de tijd om stil te staan. Waar kun jij, ondanks de drukte of onrust, het blad aanraken dat jou vrede brengt?
groetjes vanuit mijn nest.
Jael
PS:Als je dit zelf eens in de natuur wilt ervaren, voel je welkom op een van mijn Adempauze wandelingen
Reactie plaatsen
Reacties