Laatst zat ik in een vergadering over ziekteverzuim op mijn loondienstjob. De boodschap van de directie was helder:
"iedereen moet in dezelfde lijn handelen en behandeld worden."
Ik voelde meteen iets knagen. Want diep vanbinnen wist ik:
Dat klopt niet!
We zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde, en precies dát negeren zorgt vaak voor nog meer spanning en ziekteverzuim.
Die gedachte bleef nazinderen. Het zette me aan het denken over hoe ver we soms verwijderd zijn van de natuur. Want als we écht zouden kijken naar hoe het daar werkt, dan zien we het meteen:
geen enkele bloem groeit op exact dezelfde manier.
Als je een klein beetje groene vingers hebt weet je dat planten verschillende noden hebben:
- De lavendel opent zich alleen in volle zon,
- de moerasiris voelt zich thuis met natte voeten,
- en het viooltje bloeit liefst in de schaduw.
Het mooie is: geen enkele bloem hoeft zich af te vragen “ben ik wel goed genoeg?”.
Ze volgen gewoon hun eigen ritme, hun eigen plek, hun eigen omstandigheden. En net daardoor groeien ze ten volle.
Wanneer we naar mensheid kijken door die lens, (want he zijn wij geen onderdeel van de natuur?) wordt iets duidelijk:
Ook wij mensen hebben elk onze eigen noden om tot bloei te komen. Voor de één is dat stilte en rust, voor de ander beweging en verbinding. Sommigen gedijen bij structuur, anderen net bij ruimte en vrijheid.
En toch proberen we te leven volgens één standaardplaatje. Alsof we allemaal een zonnebloemen zijn, kaarsrecht in het licht.
Maar wat als jij eigenlijk meer weg hebt van dat viooltje? Dan voelt die volle zon al snel te fel.
Door te leren kijken door de lens van je natuurlijke unieke aard verandert er veel:
Je hoeft jezelf niet langer te vergelijken of in een mal te wringen.
Je mag ontdekken wat jou voedt, waar jij ruimte van krijgt, en hoe jij op je eigen manier kan groeien.
En dat brengt me bij een volgende vraag:
Weet jij wat jouw échte noden en verlangens zijn?
En dan bedoel ik niet de dingen die we als kind meekregen of die ons van buitenaf worden opgelegd.
Maar de verlangens die je diep vanbinnen voelt, die voortkomen uit je natuur, uit je eigen energie.
Voor velen is dat helemaal niet zo helder meer. We zijn dat deel van onszelf onderweg kwijtgeraakt.
We voelen wel ergens een een tekort. De vraag; " is dat het nu" komt regelmatig bovendrijven. Net als het gevoel moe te zijn van de moetjes.
Maar echt concreet benoemen wat er dan anders kan, moet, wil zijn. Dat lukt niet.
Zelf kon ik dat contact pas echt terugvinden toen ik mijn Human Design chart voor het eerst onder ogen kreeg. De uitleg erbij raakte iets heel diep in mij:
"dit klopt, dit herken ik… ik mag er zijn, gewoon zoals ik van nature ben."
Dat gun ik jou ook. Daarom heb ik in oktober 4 plaatsjes vrijgemaakt voor een Human Design reading. Een moment om samen te kijken naar jouw unieke energie en noden, en hoe jij weer dichter bij je eigen natuur kan leven..
🌸 Voelt dit als iets voor jou? Stuur me gerust een mailtje of een whatsapp berichtje
Welkom in mijn nest
Jael.
Subregel: De natuur laat zien dat we allemaal op een andere manier bloeien — en dat geldt ook voor jou.
Introzin/preview inbox: We proberen vaak in één standaardplaatje te passen, maar misschien gedij jij juist op jouw eigen ritme. Ontdek hoe jouw unieke noden je helpen écht te bloeien.
Reactie plaatsen
Reacties